ยังยืนอยู่ไกล จากปลายทางที่หวัง
เมฆหมอก ปิดบัง ไม่เห็นฝั่ง
บางทีก็ยังคิดท้อใจ
ชีวิตจะไปหยุดที่ใด
บ่อยครั้งที่ล้มกลางทาง
จะยอมแพ้ หยุดลงไม่ไล่ตาม
ไม่อาจรู้ถ้าไปจนสุดปลายฟ้า
ต้องทนเหนื่อยเท่าไร
เกินแรงหวังต้องคอยสั่งใจก้าวไป
ตามมองจุดหมายที่อยู่ไกลเกินคว้าไป
ในใจไร้แสงนำทาง
เดินวนบนความอ้างว้าง
ทุกอย่าง ก็ยังคงดูไม่ชัดเจน
เป็นเพียงแค่ฝันเลือนราง
อยู่ในแดนดินถิ่นรกร้าง
ยิ่งไล่ตามก็ยิ่งห่าง ทางช่างแสนไกล
หยุดความคิด ไม่ยึดติดสิ่งใด
สะกดคำถามที่กัดกินหัวใจ
ออกไปดูให้รู้ว่าสุดปลายฟ้ามันเป็นเช่นไร
เกินแรงหวัง ยังสั่งใจก้าวไป
ตามองจุดหมายแม้อยู่ไกลต้องคว้าได้
ในใจไร้แสงนำทาง
เดินวนบนความอ้างว้าง
ทุกอย่าง ก็ยังคงดูไม่ชัดเจน
เป็นเพียงแค่ฝันเลือนราง
อยู่ในแดนดินถิ่นรกร้าง
ยิ่งไล่ตามก็ยิ่งห่าง ทางช่างแสนไกล
ไม่ยอมพ่ายแพ้ กลางทาง
ไม่ยอมคำคนและคมหนาม
จะไล่ตาม ถ้ายังมีลมหายใจ
จะไปให้ถึงปลายทาง
หยุดไกลเกินใครที่เหยียดหยาม
ไร้แสงสัญญาณแต่ฝันยังนำทางฉันข้ามไป
จะไล่ตามถ้ายังมีลมหายใจ
