ต้องอยู่ยังไง ต้องทนต้องทำอะไรยังไง
ชีวิตที่มีแต่ลมหายใจ มืดมน อ้างว้างและว่างเปล่า
ยิ่งเดินยิ่งเคว้ง ทุกครั้งที่กอดตัวเองยิ่งหนาว
แค่ลมพัดเบาเบา ราวหัวใจ
ดังเหมือนจะดับไปกับแสงตะวัน
เธออยู่ที่ไหน ความรักเราตายแล้วหรือ
ไขว่คว้าไม่เจอสักมือ เฝ้ารออย่างท้อใจ
ทำได้เพียงเท่านั้น เรียกเธอซ้ำซ้ำ
หมื่นแสนล้านคำทุกวัน
เผื่อเธอซึ้งถึงความร้าวราน เธอจะเดินกลับมา
หายใจช้าช้า หัวใจเต้นเบากว่าเดิมช้าช้า
ไม่เหลือเรี่ยวแรงจะเช็ดน้ำตา ฉันทำได้เพียงแค่ร้องไห้
ยิ่งลืมยิ่งช้ำ สุดท้ายคำตอบคือทำไม่ไหว
แอบฟังเสียงในใจ เสียงหัวใจ
ดังเหมือนจะดับไปกับแสงตะวัน
เธออยู่ที่ไหน ความรักเราตายแล้วหรือ
ไขว่คว้าไม่เจอสักมือ เฝ้ารออย่างท้อใจ
ทำได้เพียงเท่านั้น เรียกเธอซ้ำซ้ำ
หมื่นแสนล้านคำทุกวัน
เผื่อเธอซึ้งถึงความร้าวราน เธอจะเดินกลับมา
เธออยู่ที่ไหน ไม่สงสารใจฉันหรือ
ไขว่คว้าไม่เจอกับมือ เฝ้ารออย่างท้อใจ
ทำได้เพียงแค่นั้น เรียกเธอซ้ำซ้ำ
หมื่นแสนล้านคำทุกวัน
เผื่อเธอซึ้งถึงความร้าวราน เธอจะเดินกลับมา
เผื่อเธอสงสารคนไร้ค่า เธอจะมาก่อนฉันตาย
