ผ่านไปอีกวัน กับชีวิตคนอย่างฉัน และหน้าที่การงานที่ดูแข็งขัน
ช่วยให้ใครและใครมีความสุข ช่วยให้ใครเขาคลายทุกข์ใจ แต่ฉันเอง คงขยันเกินไป
จนลืมว่ามีใครคนนึงที่เขาต้องการเวลา ลืมใครคนนึงที่เขาแค่รอให้ฉันกลับมา
เพื่อกินข้าวเย็นกับเขา เพื่อโอบกอดเขา บ้างบางเวลา
* ขอโทษที่วันนี้ฉันเพิ่งมีเวลา แต่มันไม่มีค่าใดเมื่อไม่มีเธอ
ขอโทษที่วันนี้ ฉันเพิ่งค้นเจอ ว่าเธอคือคนที่ฉัน ควรดูแลที่สุด
บอกคำว่ารัก ออกไปซะดังสุดเสียง กลับได้คืนมาเพียง แต่ความเงียบงัน
ฟ้ากลางคืนที่มันไร้ดาว เหงายังไงไม่เทียมเท่าทัน กับหัวใจของฉัน ที่มันต้องการเธอ
ลืมใครคนนึงที่เขาต้องการเวลา ลืมใครคนนึงที่เขาแค่รอให้ฉันกลับมา
เพื่อกินข้าวเย็นกับเขา เพื่อโอบกอดเขา บ้างบางเวลา
( * )
หัวใจเธอเป็นเพราะฉัน ที่ทำให้มันหยุด