เส้นทาง เส้นนี้ ล้อมรายด้วยต้นยาง 106 พาฉันเข้าไปเจอ เมืองที่งามท่ามกลางหมอกสีจางๆ
ผู้คน รอยยิ้ม มิตรไมตรีเต็มเปี่ยมในทุกๆวัน
หัวใจอ่อนโยน อบอุ่นและคุ้นเคยมานาน อยากจะแนะนำให้เธอรู้จักจัง
ให้เวลานำพาเธอมาสักวันหนึ่ง เส้นทางเดินที่หวนชวนกลับมา
ในค่ำคืนนั้น ที่เราได้พบได้เจอได้สัญญา
* แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร อนาคตพลิ้วไหวเลือนลาง
อ่อนโยนกว่าที่ฉันคิด มองไปทุกทาง ไม่ชัดเจน ยังคงเฝ้าตามหา
เส้นทางฝันใกล้เข้ามาถึง เท่านี้ความรู้สึกดีๆ มันเอ่อล้นออกมา
มองที่ฉันข้างในแววตา แล้วเธอจะเข้าใจ เธอและฉันจะก้าวเดินไป ไปนะ ไปโตยกัน
กี่ร้อนกี่หนาวฤดูที่แปรเปลี่ยน กี่ฝน กี่พายุที่วนเวียน ทำให้ใจนั้นโตขึ้นทุกๆวัน
ท่ามกลางดอกไม้ส้มแดงอมเทา กลีบทองกวาแย้มบาน
เส้นทางที่เดิน อาจเจอะและพบความลำบาก แต่อย่างน้อยเราก็โตขึ้นอีกวัน
และในวันที่ฉันเคว้งคว้างลอยบนฟ้าไกลๆ ฉันยังคงได้พบใดรสักคน
ที่จะคอยส่งยิ้มและคอยเป็นพลังในวันที่หมองหม่น
แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร อนาคตพลิ้วไหวเลือนลาง
หากยังรอให้ฉันพบและเจอเส้นทาง โหดร้ายยังไงไม่ยอมแพ้
เพราะความรักนั้นมีความหมาย กลั่นเป็นหยดน้ำที่ยังคลอและเอ่อล้นออกตา
นี่แหละความสุขที่มีค่า มากมายเกินสิ่งใด
หนาวยังมีวันเหือดหาย น้ำค้างกลายเป็นอุ่นไอ บนพื้นเดินยังคงดำเนินเกิดเป็นพันธุ์ไม้ขึ้นใหม่
ทั้งเรื่องราวที่เศร้าใจ จะทุกข์หม่นหมองและอ่อนไหว
จะกลับกลายเป็นวันดี ปลุกรอยยิ้มที่เคยมี และยังคงมีพรุ่งนี้ให้เริ่มใหม่
( * )
