พ้อหน้าตั้งแต่แรกเจอ คิดว่าเธอไม่มีใคร ก็เลยมอบทั้งหัวใจ ให้เธอไปครอง
แต่แล้ววันหนึ่ง เมื่อเขานั้นเดินเข้ามา เจ้ากะบ่หัวซาตัวอ้ายคือเก่า
* ซ่างเฮ็ดกันได้น้อคน เจ็บจนบ่กินฮอดข้าว แค้นให้เจ้า จนเกือบสวอย
** เอากันโลดสา ขั่นคึดว่าอ้ายมันบ่ดี หัวใจของอ้ายดวงนี้ คงบ่มีค่าสำหรับเจ้า
ไปเอากับเขาคนดี เอากันสาตี้ให้สมใจเจ้า เจ็บหลายบ่กินฮอดข้าว สั่งลาเจ้า ด้วยเหล้าดองยา
สั่งลาเจ้าด้วยเหล้าดองยา
