ยามมีการแข่งขัน ไผสิมักการเป็นโตสำรอง ยามที่อ้ายฮักน้อง กะบ่อยากเป็นโตแทนไผ
ฮู้อยู่ว่าเขาคือแฟนเก่า เจ้ายังเก็บเขาไว้ในใจ น้องยังลืมเขาบ่ทันได้..อ้ายกะบ่ได้ว่า...
* แต่เจ้าทรงคือยังฮำฮอนเขาหลาย จนใจอ้ายหวั่น เลยเฮ็ดโตบ่ถืกคือกัน ตกลงเจ้าสิเอาจังได๋...
** สิให้อ้ายอยู่หม่องได๋ จังได๋ กะบอกอ้ายเด้อหล้าเด้อ
ความเจ็บจังได๋ก็ต้องเจอ เมื่อเธอยังฮักเขา..
สิให้อ้ายอยู่ข้างนอกข้างใน ข้างๆใจเจ้าอ้ายกะเอา
อ้ายยอมเจ็บ..ยอมเหงา ว่าแต่มื้อหนึ่งให้เจ้านั้นฮักอ้าย...
อ้ายคือเพาเวอร์แบงค์ ที่สำคัญแฮงแต่ว่าสำรอง อ้ายกะอยากฮักน้อง แบบบ่ต้องเป็นโตแทนไผ
ใจน้องยังเจ็บยังเศร้า บ่ต้องลืมเขากะได้ แค่อย่าฮักเขาหลายกว่าอ้าย สิเป็นไปได้บ่...
