กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหุ่นฟางตัวน้อยเกิดขึ้นมา
มันได้พบแต่ความสุขและพบแต่ความรัก ท่ามกลางทุ่งหญ้าที่สวยงาม
มาจนถึงวันนึงของหุ่นน้อย ที่ยืนมองท้องฟ้าใต้สายลม
มีนกน้อยตัวหนึ่ง โผบินและเล่นลม บินมาชนหุ่นน้อยจนสลบไป
เจ้าหุ่นฟางตัวน้อยช่างแปลกใจ ที่ทำไมตัวนกน้อยมีสีดำ
ปลุกเจ้านก ให้ตื่น และถามถึงเร็วพลัน เจ้าตัวนั้นก็ตอบฉันชื่อกา
เมื่อทั้งสองได้ทำความรู้จักกัน เกิดความรู้สึกน่าประหลาดใจ
เจ้านกน้อยก็บอกรัก ก่อนหุ่นฟางก็ตกใจ บอกกลับไปว่าฉันก็รักเธอ
* นี่คือเรื่องราวของหุ่นฟาง ที่ใครๆต่างมองไม่เห็น
นี่เป็นเรื่องเล่า ที่ฟังไม่ยากเย็น แต่จะเห็นความจริงของหุ่นฟาง
แล้วเจ้านกน้อยกับหุ่นฟาง ก็ได้มีความรักที่ให้กัน
สนุกสนานกับความสุข หยอกล้อขนานนั้น จนทำให้ใครๆเค้าอิจฉา
จนเจ้านกน้อยออกหากิน มันช่างบินได้สวยงามกว่าใคร
หุ่นฟางน้อยก็ฉุดรั้งบอกนกน้อยว่าอย่าไป? แต่อย่างไรมันเกิดมาเพื่อบิน
บินไปเกาะต้นไม้ใหญ่ข้างหุ่นฟาง มีลูกไม้อีกทั้งและร่มใบ
มีลูกไม้ทำให้อิ่มและมีร่มให้พักพิง ต่างจากหมวกฟางใบน้อย
มีใครบ้างอยากถูกทอดทิ้งไป ให้ยืนอยู่เดียวดายทั้งน้ำตา
ได้แต่น้อยใจที่ฉันไม่เกิดมา ไม่ได้มีความยิ่งใหญ่เหมือนต้นไม้
แหละสุดท้ายเรื่องนี้ก็จบลง ด้วยความโศกเศร้าใจของหุ่นน้อย
ไม่ใช่มันที่ไล่กา แต่เป็นกาที่ทิ้งหุ่นน้อยไป? ไม่ใช่มันที่ไล่กา กลับเป็นกาที่ทิ้งหุ่นฟางไป..