* ใจที่มันกลับลอยลับไป เธอจากไปไม่มีหวนคืน ขอโทษที่ฉันทำ ให้เธอผิดหวัง
ภาวนาให้ย้อนมา ไม่มีใครมาแทนที่เธอ ยังคงรอเธอกลับ มาตรงที่เดิม
ปลายปากกาตวัด สะบัดลงที่กลางกระดาษ เธอไม่หวนจะกลับ พอหลับตาเหมือนใจจะขาด
มันผิดที่เราไม่อาจ ดูแลเธอจนไปถึงที่ฝั่ง ขอโทษที่พังความหวังที่ห่าง ไม่มีความฝันที่เราต้องผ่าน
ประมาทจนลืมไปเลย ว่าเคยมีเธออยู่เคียงข้าง ก็อาจจะมีสักวัน ที่มันมีเอนมีเอียงบ้าง
วางเธอเอาไว้ในใจ ยังไม่มีใครมาเคียงคู่ เรียงตามความเอาใจใส ก็มีแค่เธอที่เคียงสู้
ขอโทษที่ฉันทำร้าย เธอมาตลอดทางเลย ก็ยังไม่มีใครคล้าย เธอมาตลอดทางเดิน
เผชิญหน้ากับความจริง คือสิ่งเดียวที่ยังไม่กล้าพอ ถ้าถามหาความฟิน คือเธอจริงๆที่ฉันนั้นกล้ารอ
ไม่มีใครเหมือนเธอ ตลอดชีวิตที่เจอมา ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม อยากกอดอยากชิดอยากเจอเธอ
และภาพของความจริงมันบอกให้คิดอย่าเพลินตา เพราะยังไงเธอก็ไปไม่กลับมึงอย่าไปคิดถึงเธอเลย
( * )
ฝันฉันฝันถึงเธอทุกวัน ยังไม่ลืมเรื่องราวที่ดี ยังจมปักอยู่กับ หนังสือเล่มเดิม
วันเวลาผ่านไปช้านาน เธอกลับดีขึ้นมาทุกวัน มันทำให้ฉันยิ้ม และยอมรับความจริง
( * )