แค่บอกตัวเองว่าสามัญชนไม่ใช่เจ้าชาย แค่เธอผ่านมาหายเหงาเดี๋ยวเธอก็ไป
ก็บอกตัวเองไม่ตาย แค่เธอไปมีคนใหม่ ทำไมตัวเราถึงต้องร้องไห้ กลับบ้านกอดหมอน
ร้องไห้ฟูมฟาย โอ๊ยกูจะบ้าตาย mathefucking. I'm cry.
* คิดฮอดงามงอนทุกคืน กอดหมอนยามตื่น เมื่อก่อนมีคนเคยโทรหา
เดี๋ยวนี้มีแต่เสียงนาฬิกา คอยปลุกฉันขึ้นมา จากอาการฝันร้าย
ฉันรู้ว่าเธอไม่ต้องการอะไร เลยฝากใจไว้อยู่ที่หนองคาย
** เธอนั้นเป็นเจ้าหญิง และฉันไม่ใช่เจ้าชาย แม้ว่าจะพูดให้ตาย เธอก็ไปกับเขาอยู่ดี
รักที่มอบให้คุณ คงมองไม่เห็นสักที ไม่ใช่ผู้ชายแสนดี เหมือนที่พี่ของเธอได้พูดมา
ขอให้คุณสมหวัง ให้คุณรักกันนานๆ ผู้ชายที่อันธพาลจะชูนิ้วกลางและ say goodbye
ถ้านี่เป็นเทพนิยาย ฉันและเธอคงรักกันไปจนตาย เหมือนหาก้อนหินในเม็ดทราย
ฉันหายังไงก็หาไม่เจอ เหมือนดั่งรักของเธอที่ฉันพยายามจะเก็บเอาไว้ อ้อนวอนขอกับเธอ
ว่าเธออย่าไปจากกันได้ไหม เธอคงไม่สนใจเพราะเธอนั้นมีคนอื่น รักกันเสียจนดูดดื่ม
ฉันเองก็คงต้องลืม ฉันเองก็คงต้องลืม ฉันเองก็คงต้องลืม
( * , ** )