เหมือนวันและคืน หยุดลงเมื่อเธอทิ้งไป ความเงียบเหงากัดกินจิตใจ ถูกปล่อยไว้ในความมืดดำ
แม้คืนและวัน ผ่านพ้นไปเท่าไร ไม่อาจหลับใหลได้ดั่งใจ เธอสาปไว้ให้ฉันทรมาน
ดั่งฝันร้ายที่มันไม่หายไป ต้องทำอย่างไร ทางไหน ให้ฉันตื่นซักที
ตื่นจากคำสาปที่ฉันมี เพื่อหลับใหลได้จริงสักที Please set me free
ไม่รู้ เมื่อไร เวลาที่หยุดเอาไว้ จะเดินเหมือนเดิม ฉันทรมาน
มันเหงา เหลือเกิน ช่างนานแสนนาน คำสาป ที่ฉันไม่ต้องการ
ช่วยมาลบล้างมันซักที
ฝันร้ายที่ไม่มีวันหายไป จะต้องทำอย่างไร ทางไหน ให้มันจบลงซักที
(กลับมา)ได้ไหม กลับมาลบล้างไป คำสาปที่ทิ้งไว้ เอาออกไปจากฉันที
ไม่รู้ เมื่อไร เวลาที่หยุดเอาไว้ จะเดินเหมือนเดิม ฉันทรมาน
มันเหงา เหลือเกิน ช่างนานแสนนาน คำสาปที่พันธนาการ คือความอ้างว้าง
ร่ำร้องเท่าไร เธอคงไม่กลับมาหา เมื่อหยดน้ำตา มันไม่ช่วยอะไร
สุดท้ายไม่ใช่เพราะใคร เพียงฉันต้องผ่านมันไป เมื่อเธอไม่มีวันย้อนมา แต่ฉันจะเป็นคนไปหา
เพื่อหมุนเวลาเดินอีกครั้ง