เนื้อเพลง กระดังงาเกรียมไฟ ไววิทย์
ไฟในมือ ติดไปที่บุหรี่ จากนาที ผ่านไปเป็นชั่วโมง
ปิดประตูเบียดตัวนั่งลง ก่อนโก้งโค้งให้บริการ
เอาเรือนกาย ออกไปแลกเงินตรา เพียงราคาผักไม้ในจาน
กลัดหน้าอกติดเบอร์รอขาน ผ่านคุณท่านหน้าตู้กระจก
ไฟในเมือง แต่งดวงเริ่มสว่าง เงาลางๆร่างเรือนนี้ก็ปรากฏ
ต่างแสดงแกล้งไปในตัวบท ดอกไม้สดยามนี้มีราคา
ทำทุกทาง ร่างกายนี้ตามสั่ง น้ำตาหลั่งอาบนองต้องเบือนหน้า
ดั่งอุทิศชีวิตเป็นนาวา แล่นตามลมของกามาทุกค่ำคืน
* เป็นไม้งามให้กระรอกเจาะ เป็นเพราะความจำเป็น
เงินต้องใช้ในยามลำเค็ญ ไม่กินไม่เที่ยวหรอกหนา
กระดังงาต้องมาลนไฟ ให้ชายหมื่นชายโลมไล้กายา
เป็นนางโลม เป็นแม่ค้า จนกระดังงาเกรียมไฟ
จนเพียงเงินแต่เธอไม่จนใจ จนเรือนกายแต่เธอไม่จนตรอก
ใครจะหมิ่นจะเมินว่ากระจอก เก็บงำความช้ำชอกไม่บอกใคร
ดอกไม้งามถึงยามร่วงโรยรา ตามเวลาที่มันล่วงเลยไป
ผลัดใบเก่า ผลิใบใหม่ กับความใคร่ที่ไร้ราคา
( * )
