คือเหตุผลเดียว ที่อ้ายยังอยู่ ฮู้บ่ ว่าเพราะอีหยัง อ้ายอยากฮ้อง ออกไปดังๆ ว่าใจมัน ยังฮักเจ้าแฮง
ในคืนที่ฟ้ามีฝน ในวันที่คนหมดแรง บ่อาจเอาหยังไปแข่ง เขาได้ดอกนาง
* ให้เจ้าพาหัวใจ ไปอยู่นำเขาโลด อ้ายบ่โกรธ บ่โทษเจ้าดอกนาง
ถึงแม้อ้ายยังฮักเจ้าปานแตง แพงปานตา ที่ผ่านมา ให้ถือว่า (เป็นวาสนาของเฮา)
ที่อ้ายยอมถอย ย้อนบ่มีทาง และให้เจ้าหย่าง ไปเป็นของเขา
ก็วาสนา อ้ายได้แค่ยืนส่งเจ้า ให้เป็นเขา พาเจ้าหย่างไปฮอดฝัน
เราต่างก็รู้ ว่าฮักเฮายังคงอยู่ และอ้ายก็รู้ บ่อาจเก็บเจ้าไว้
ให้เป็นเขา ที่พาเจ้าเดินไป ให้ถึงฝัน ที่สวยงาม
( * , * )