นั่งเบิ่งเงาเจ้าของ นั่งมองอนาคตเฮา มันเจ็บปวดร้าวเกินใจจะอดทน
เมื่อคนที่เคยร่วมฝัน มาทิ้งกันไปมีใครอีกคน ต้องเจ็บ ต้องทนอยู่เพียงลำพัง
ตั้งความหวังไว้สูง ว่าสิจูงมือกันเข้าวิวาห์ แต่วาสนาผู้ข้ามันต้อยต่ำ.
หยดน้ำตาที่มันรินไหล ออกจากใจผู้ชายที่ชอกช้ำ คงเป็นกรรมเก่าที่เราสร้างมา....
* วาสนาให้เฮาเกิดมาบ่ได้ฮ่วมกัน ให้อ้ายบ่มีมื้อนั้น ให้เฮาบ่ได้เคียงคู่
ฮักส่ำใด๋สุดท้ายกะเป็นได้แค่หมู่ บุญวาสนาบ่สู้ หัวใจกะเลยต้องเจ็บ
บ่อยากให้เจ้าจากไป เพราะหัวใจมันยังฮักเจ้า บ่อยาก ให้เขาได้เจ้าไปครอบครอง
แต่ก็คงสู้เขาบ่ได้ มีแค่ใจก็ได้แค่มอง ต้องยอมให้เขาทั้งสองได้ครองฮักกัน
โฮ้โวโฮ้โฮ้โว โฮ้โวโฮ้โว ฮือฮื้อฮือฮือฮื้อฮือฮือฮือฮือฮือฮื้อฮืออออ
( * )
บุญวาสนาบ่สู้ ฮักเฮากะเลย ต้องจบ...
