แต่ก่อนฉันเป็นคนดี เหล้าเบียร์ก็กินไม่เป็น เพราะมึงทำกูเสียเส้น รสชาติของเหล้ามันเลยหวาน
ตั้งแต่วันที่เราเลิกกัน กูเมาทุกวันมึงคงไม่รู้ ก็ติดที่ยังคิดถึงมึงอยู่ กูเลยต้องกลายเป็นขี้เมา
บอกตัวเอง ว่าแก้วนี้ต้องยืนให้ไหว แม่งจะฝืนยกแก้วต่อไป ก็คงต้องเสียดายอ้วกให้หมามันกิน
บอกตัวเองว่าแก้วนี้ต้องลืมมึงให้ได้ กินให้เมาให้มันตับแข็งตาย แด่คนใจร้ายให้มันชิบหายไปจากใจ
* ต้องหมดกี่แก้วมันจึงจะลืมเธอไป ต้องเมาแค่ไหนมันค่อยจะไม่คิดถึงเธอ
ปาดน้ำตาแก้มเหล้าบางๆ โซดาเอาไว้ห่างๆ เพียวๆให้มันชาไปทั้งใจ
ต้องหมดกี่แก้วมันถึงจะตัดใจได้ลง ทั้งเบลนด์ และ หงส์ ก็ลืมไม่ลงอยู่ดี
ยกแก้วสุดท้ายหวังว่าจะลืม แต้มันยิ่งจำอยู่ดี สุดท้ายเลยไม่มีวิธี ให้ตับแข็งตายมันคงลืมได้เอง
( * )
