เธอเป็นพันนี้แรกตอนไหน เปลี่ยนไปปาใดแล้วหล่าว
ไปหลงไอหนุ่มหน้าใสตัวขาว ลืมหนุ่มผมยาวบ่าวใต้
ไอหนุ่มในเมืองหน้าขาวปากแดง ความหล่อรุนแรงเธอชอบ
ไม่เหมือนพี่บ่าวอยู่เหมือนหมาหอบ ยิกแลนสิบรอบก็หลาวเปล่า
* เหมือนเธอหลับลึกลงไปทุกที หลับจนไม่ได้ยินใคร
ฉวยมือเท้าเขย่าเธอเท่าไหร่เสียงนกเสียงไก่ก็ช่วยไหรไม่ได้
** ไก่เถื่อนเห้อ อิขันให้เทือนเท่าใด ก็ปลุกน้องสาวไม่ได้เธอหลับไปเหมือนตายจากฉัน
ไก่เถื่อนเห้อ เจ็บหนักเป็นตายเท่ากัน น้ำตาไหลรินข้ามวัน ลอยเหมือนหมาควั่น ที่ข้างคอกไก่
ถ้าเป็นพันนี้ ก็ต้องยอม ดอกไม้สวยหอมผึ้งต้องดอมดม
เด็ดง่ายดายหนัดชายพลัดไปเชยชม คงสุขอุราแล้วเธอ...