เพราะ ฉัน เเพ้เเล้วทุกสิ่ง เมามาย ให้กับทุกอย่าง ที่ล้ม พังทลาย หมดเเล้ว เพียงเเค่ร้องไห้
เพราะ หลง ทางมาเเสนนาน ทาง ที่ฉัน ยังรู้สึก สับสน หมดหนทาง เหนื่อยเเล้ว จะไขว่คว้า
* เป็นเเมลงที่หลงในเมืองสีดำ มันโหดร้าย
เป็นเเมลงที่หนี ด้วยลมหายใจเฮือกสุดท้าย
** เเละฉัน...ฉันก็พบเจอดงดอกไม้ หอม หอม จนคล้าย ราวกับร่างกายเจอสิ่งที่ขาดหาย
ขอ ขอเป็นฉันได้ไหม จะหอม หอม มันเรื่อยไป จนลืมโลกนี้ไป โปรดจงเห็นใจ เจ้าดอกไม้
( * , ** )