วันใด ที่ใจร้อน กลับมานอน ในบ้านหลังเก่า
ในที่ๆมีเรา ยังมีเงาความฝัน
ไม่มีสายธารที่เย็นฉ่ำ ไม่มีสายลมจากฟ้า
แต่จะเป็นหลังคา ในทุกเวลา ที่เธอเหนื่อยล้า
ฉันไม่ใช่บ้านหลังใหญ่ ไม่มีอะไรให้พักพิง
เพียงคุ้มครองจากสิ่ง ที่โหดร้าย
ไม่มีคำปลอบใดจะเอื้อนเอ่ย ไม่มีคำสัญญา
แต่จะเป็นหลังคา ในทุกเวลา ที่เธอเหนื่อยล้า
วันใดที่ใจหนาว เรื่องราวที่ไม่เป็นดั่งใจ
จะคุ้มครองวิญญาณเธอไว้ ไม่ให้หนาว
ไ่ม่มีกองไฟให้ไออุ่น ไม่มีผ้าห่มหนา
แต่จะเป็นหลังคา ในทุกเวลา ที่เธอเหน็บหนาว
ฉันไม่ใช่บ้านหลังใหญ่ ไม่มีอะไรให้พักพิง
เพียงคุ้มครองจากสิ่ง ที่โหดร้าย
ไม่มีคำปลอบใดเอื้อนเอ่ย ไม่มีคำสัญญา
แต่จะเป็นหลังคา ในทุกเวลา ที่เธอเหน็บหนาว
วันใดมีเมฆฝน เปียกปอนจนเธอมีน้ำตา
เข้ามาหลบรอให้ฝนซา อย่าไปไหน
ฉันไม่มีร่มคันใหญ่ เคียงข้างไปทุกเวลา
แต่จะเป็นหลังคา ให้ทุกเวลา ที่เธอเปียกปอน
ฉันไม่ใช่บ้านหลังใหญ่ ไม่มีอะไรให้พักพิง
เพียงคุ้มครองจากสิ่ง ที่โหดร้าย
ไม่มีคำปลอบใดเอื้อนเอ่ย ไม่มีคำสัญญา
แต่จะเป็นหลังคา ในทุกเวลา เมื่อเธอกลับมา
