อย่าไปเลยบางกอกจะบอกให้
พี่เคยไปมาแล้วน้องแก้วเอ๋ย
จะบอกเจ้าเอาบุญคนคุ้นเคย
อย่าไปเลยบางกอกช้ำชอกใจ
คนที่นั่นคั้นแต่ตัวหัวกะทิ
หัวใจสิแสนบ้าใบหน้าใส
สวมหน้ากากปากซื่อทั้งมือไว
คอยจูงใจให้ร้ายทำลายเรา
อย่าไปเลย
บางกอกบอกไม่เชื่อ
อยู่กับเสือดีกว่าไปหาเขา
คนบ้านนอกคอกนาปัญญาเบา
เหมือนนกเขลาพรานซ้ำด้วยชำนาญ
ควักหัวใจไปกินจนสิ้นหมด
แล้วปล่อยปลดคืนกายที่ตายด้าน
ขยี้เนื้อเหลือกายไว้ประจาน
ต้องซมซานกลับรังตายทั้งเป็น
อย่าไปเลย
บางกอกบอกไม่เชื่อ
อยู่กับเสือดีกว่าไปหาเขา
คนบ้านนอกคอกนาปัญญาเบา
เหมือนนกเขลาพรานซ้ำด้วยชำนาญ
ควักหัวใจไปกินจนสิ้นหมด
แล้วปล่อยปลดคืนกายที่ตายด้าน
ขยี้เนื้อเหลือกายไว้ประจาน
ต้องซมซานกลับรังตายทั้งเป็น
