ผ่านไปอีกวัน กับชีวิตคนอย่างฉัน และหน้าที่การงาน ที่ดูแข็งขัน ช่วยให้ใครและใครมีความสุข ช่วยให้ใครเขาคลายทุกข์ใจ แต่ฉันเอง คงขยันเกินไป * จนลืมว่ามีใครคนนึง ที่เขาต้องการเวลา ลืมใครคนหนึ่ง ที่เขาแค่รอให้ฉันกลับมา เพื่อกินข้าวเย็นกับเขา เพื่อโอบกอดเขา บ้างบางเวลา * ขอโทษ ที่วันนี้ ฉันเพิ่งมีเวลา แต่มันไม่มี ค่าใด เมื่อไม่มีเธอ ขอโทษ ที่วันนี้ ฉันเพิ่งค้นเจอ ว่าเธอคือคน ที่ฉันควร ดูแลที่สุด บอกคำว่ารัก ออกไปซะดังสุดเสียง กลับได้คืนมาเพียง แต่ความเงียบงัน ฟ้ากลางคืนที่มันไร้ดาว เหงายังไงไม่เทียมเท่าทัน กับหัวใจของฉัน ที่มันต้องการเธอ ลืมใครคนหนึ่ง ที่เขาต้องการเวลา ลืมใครคนหนึ่งที่เขาแค่รอให้ฉันกลับมา เพื่อกินข้าวเย็นกับเขา เพื่อโอบกอดเขา บ้างบางเวลา
( * )
หัวใจเธอเป็นเพราะฉัน ที่ทำมันหยุด