โกนโจกโหวก ปานถ้ำจำศีล แปนมินลินคือเดิ่นวัดป่า
เหงาแท้เด้ ค่ำมาแลงมา จั๊กสิหาผู้สาวได๋เคียง
บอกออกไปอยากให้เพิ่นรู้ หมูบกู่จู่เว้าบ่มีเสียง
สาธุเด้อสวรรค์อย่าเบี่ยง ให้โอมเพี้ยงอวยพรผู้ข้า
* โจกโหลกฟ้าถ้าเธอมีจริง ส่งมาซูนคีงอ้ายแนจั๊กหน่อย
เจ้าผู้แก้มจูนพูน คั่นได้หอมค่อย ๆ คือสิดีบ่ค่อย
โจกโหลกฟ้าตั้งกวงตั้งไก บ่ก้วงเกินใจอ้ายดวงน้อย ๆ
สาวเหนือจะว่าจะได สาวไทผู้งามเลิศลอย สาวใต้ที่ว่าหรอย ๆ สาวส่ำน้อยบ้านเฮา
ฮักได้บ่ ฮู้... ฮู...
เป็นบุญตาที่ได้มาเห็น สิได้เป็นบ่น้อบุญใจ บ่าวอีสานอ้ายคนบ้านไกล บ่ซ่วนไว้ระวังเสียดาย
โกนโจกโหวกอยู่กลางลมแล้ง ถ่าคำแพงมาตื่มใจอ้าย
ได้ยินบ้อผู้แก้มปายลาย โจกโหลกใจอ้ายยังว่างอยู่
( * )
ฮักได้บ่ รักได้ม่าย ฮักได้ก่อ รักได้รึเปล่า