คนที่เคยห่วง กลายเป็นห่างเหิน คนที่เคยร่วมเดิน กลับกลายเป็นลืมหลง
คนที่เคยคุ้น กลายเป็นไม่คุ้นเคย เหตุใดจึงเมินเฉย ฉันไม่เข้าใจ
* แค่เราไม่รัก...กัน ใช่ไหมที่เธอเฉยชา วันนี้คนแปลกหน้า แค่ผ่านมาทักทาย
** จำฉันได้หรือเปล่า ที่เราเคยรักกัน และนับจากวันนั้น ในใจของฉันไม่เคยลืม
จำฉันได้หรือเปล่า ไม่ขอให้เราหวนคืน แค่อยากเพียงรื้อฟื้น ความทรงจำที่หายไป
รักที่เคยมี กลายเป็นบาดหมาง เป็นแค่เพียงช่องว่าง ส่วนเกินในจิตใจ
วันที่เคยสุข กลายเป็นต้องเสียใจ ไม่เหลือแม้เยื่อใย ในความผูกพัน
( * , ** )
เธอก็คงจะลืมฉันได้ง่ายๆ มันไม่มีความหมาย ในวันที่สายเกิน
รักของเรามันจบ วันนี้ไม่อาจร่วมเดิน แต่มันคงไม่ยากเกิน แค่อยากจะขอให้เธอไม่ลืมกัน
เย่ ฉันไม่เคยลืม บอกเลยว่าฉันไม่เคยลืม เรื่องราววันวานที่เป็นของเราบอกเลยว่าฉันไม่เคยลืม
ฉันพลาดที่ทำเธอเสียใจ ฉันเองที่ทำมันผิดไป ทุกครั้งที่เจอฉันเลยต้องแกล้งและต้องทำเป็นไม่สนใจ
เพราะรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ ไม่ใช่ว่าฉันไม่จำ ทุกครั้งที่เราได้กอดทุกความรู้สึกของเรายังสำคัญ
รูปถ่ายของเธอกับฉัน วันแรกที่เราจับมือกัน ฉันเองยังคงผูกพันเหมือนกับเมื่อวานที่เรายังรัก...กัน
จำฉันได้หรือเปล่า ที่เราเคยรักกัน และนับจากวันนั้น ในใจของฉันไม่เคยลืม
จำฉันได้หรือเปล่า ไม่ขอให้เราหวนคืน แค่อยากเพียงรื้อฟื้น ความทรงจำที่หายไป
สิ่งเดียวที่ขอ ขอเพียงเธอยังไม่ลืม
ฉันไม่เคยลืม บอกเลยว่าฉันไม่เคยลืม จะผ่านกี่วันกี่เดือนกี่ปีบอกเลยว่าฉันไม่เคยลืม
