อกหักเทื่อนี้ หัวใจบ่มีทางออก
เจ็บแล้ว บ่ กล้าบอก
ว่าถูกคนฮักนอกใจ
ขอยึดหน้าฮ้านหมอลำ
เต้นแบบไม่เกรงใจใคร
งานบุญคืนนี้จองหน้าเวทีก่อนไผ
เอาบุญให้คุ้มเกินใคร
ให้มันสาใจผู้ลางคน
เป็นกุลสตรีมานาน
ฮักเดียวคงมั่น บ่ วกวน
ซื่อสัตย์ต่อฮักจริงใจ
เขาทำเราได้ บ่ หลูโตน
เจ็บ บ่ กล้าฮ้องตะโกน
ขอเต้นใส่คนให้เขา
ซึ้งในความอาย
เขาทำได้ บ่ ย่านเฮาอายไทบ้านจักหน่อย
เขาทำได้ บ่ ย่านเฮาอายไทบ้านจักหน่อย
เบิ่งเพิ่นหลอยไปมีใหม่
ซ้อนให้คนย้อนเบิ่งเฮา
ว่า บ่ เฝ้าเขาเลยลักแฟนไป
มันแสนอายยามได้ฟังคำคนว่าเฮามันโง่
ใจโมโหแต่บอกเขา บ่ ได้
จึงมาระบายให้คนได้มองผ่าน
ขอยึดเอาหน้าฮ้านประจานเจ้าผู้แบ่งสอง
ไผเห็นกะมองเต้นกันไงหง่องอยู่หน้าเวที
เป็กหน่อยให้หน้ามันตึง
ลุกเฮตึ้งๆ ใส่เสียงดนตรี
เต้นมอบแด่แฟนผู้ บ่ ฮักดี
เต้นแข่งหมอลำที่ฟ้อนอยู่บนเวที
โสสุดแล้วมื้อนี้ ไผว่า
บ่ ดี กะแล้วแต่เพิ่นสิอาย
แนวคนพ่ายหาบ่อนระบายความเอ้าความอั่ง
แนวคนพ่ายหาบ่อนระบายความเอ้าความอั่ง
เว้าไผฟังเขากะมีแต่เย้ยว่าเฮานั่นอ่อนแอ
หน้าฮ้านประจานรักซ้อน
ลางเทื่อกะฟ้อนใส่กลอนลำเพลิน
เต้นประจานให้บ้านเพิ่นตื่น
ให้คนเว้าพื้น ว่าใครหมางเมิน
หัวใจมันช้ำเหลือเกิน
จึงขอสะเวิน เย้ยสายตาคนมอง
ทนหมองล่ะทนอายไทบ้าน
ทนหมองล่ะทนอายไทบ้าน
ถืกเขาหยันว่าซึมเซ่อจนโง่
ขอเต้นโชว์ให้คนงงทั่วบ้าน ไผค้านสิ บ่ สน
เจ็บมาดนเกินทนรับได้
ฟ้องคนหลายใจให้รู้ตัวเสียบ้าง
รอเสียงกลองดัง บ่ ฟังฟ้า
บ่ สนสายตาผู้ใด๋ ป้อย
