เหม่อมองออกไป มองไปที่บนฟ้า ก็ไม่เห็นแม้ดวงดารา ที่ใครเขาพรรณนา ว่าสวยงามกว่าสิ่งใด
นับวันผ่านไป ใจก็ยังเงียบเหงา ก็อาจเป็นเพราะเรา บอกใครเขาเท่าไร ดาวใดก็ไม่ได้ยิน
แม้รออีกนานแค่ไหน เสียงที่ส่งไป ก็ไม่ถึงใครสักคน
แม้พยายามฝึกฝน โห่ร้องสักกี่หน เสียงก็ไม่เดินทาง ผ่านนภาแห่งความมืดมน
* แต่ฉันก็ยังคงรอ รอ รอให้เราโคจรมาพร้อมกัน
รอให้ห้วงเวลามีแค่เธอกับฉัน ท่ามกลางดาวเหล่านั้น สื่อสารให้ได้ยิน อย่างชัดเจน
แม้ฉันต้องรออีกนาน นาน นานเหลือเกิน ที่แรงดึงดูดเรา และความเวิ้งว้างมันทำให้ฉันเศร้า
เฝ้ารอในวันหนึ่ง ให้เสียงเดินทางไปถึง ดาวใด สักดวง
ต้องดังอีกสักแค่ไหน ชัดเจนเท่าไร ภายใต้ดวงดาวที่เต็มฟ้าอากาศไม่มีค่า
ฉันต้องขอ พร จากดาวดวงใด
แม้มันเงียบเหงาแค่ไหน เสียงที่ส่งไป ก็ไม่ถึงใครอยู่ดี
แม้ร้องให้ดังจากตรงนี้โห่ร้องสักกี่ที เสียงก็ไม่เดินทางผ่านนภาแห่งความมืดมน
( * )
( * )
