ละยกแก้วนี้ ให้ลืมช้ำที่มี คนใจร้ายคือพี่ ให้ดีกรีส่อยลบล้าง ฮอยฮักร้าวที่หม่นหมอง .
ล่ะจัดฉ่ำๆ ให้ลืมคนว่าฮักน้อง ล่องแล้วเวิ่น เวิ่น..เวิ่น จนเพลินหลง เลาะแม่โขง
ไปฮอดเมืองหงส์ทอง หย่องลงไป ให้ลืมช้ำ.....
ลืมเขาสา หัวใจบอกให้ฟังแหน่ ฮักเฮาแพ้ ตั้งแต่อ้ายเอ่ยคำลา
จบสั้นๆ อ้ายบอกกัน แต่เขาเข้ามา ดนแล้วเด้อหัวใจจ๋า ฟ้าวสาฟ้าวลืมเขาเถาะ
ฮักโดนเจาะ ขอเอาดีกรีล้างใจ กลั้นน้ำตาไว้ เซาไหลนำเขาได้บ่
มันจบไปแล้ว บ่อาจดึงเขา ร่วมทางฮักต่อ รินมาอย่ามัวรีรอ จัดให้ฉ่ำๆ ลืมช้ำไปเลย..
เด้น้ออ้ายเอ่ย อ้ายเอ่ย อ้ายเอ่ยเอ่อเออเอิ่งเอ๋ย เคยเฮียงอยู่ซ้อน ตอนนี้ซบไผ
น้องนั่งไห้ ยกแก้วใส่ความหลัง ฮักเพพังทางในมันกุ้ม สุมฮักร้าวความเหงาให้ม่วน
ชวนหมู่ครึกครึ่น เอ้าสดชื่นฮ่วมกัน... ..
แก้วนี้นั้น ยกซด ให้ลืมน้ำตา อีกแก้วบ่ต้องใส่โซดา ความซ่ามีในใจแล้ว
ฉลองความหม่น เอ้าชน ให้ฮักดับแนว แก้วสุดท้ายบ่มีอ้ายแล้ว แม่โขงจงเป็นพะยาน.. ..
ฮัก..วันวาน ให้ลืม...ให้ลืม ดื่มล้างใจ เรื่องอ้ายทุกด้าน
ฤทธิ์ของดีกรี ซื่อกว่าฮักที่มีความหวาน ฉ่ำให้เมา เผาความร้าวราน เพื่อนฉันรินมารินมา
กินสั่งลาความช้ำ หน่ำลงไป ให้ฟ้าปิ้นล้มท่วน ล้มท่วน ลมท่วน ล่มท่วน ขอปิดทวนดึกก้งส่งท้าย
ลาแล้วฮ่องน้ำตา ไผสิว่าขี้เมากะซ่าง ม่วนสาอย่างไผป้อยกะอย่า ฉ่ำลืมคนหนีป่ะ ให้เซากุ้ม
เอ่อ.......เออ