คงจะมีเป็นล้านเหตุผล ที่ทำให้ฉันควรต้องไป บอกกับเธอว่ารักแค่ไหน เหมือนเธอไม่ได้ยิน
อยู่กันไปก็เหมือนถูกทิ้ง เหมือนกับคนไม่มีความหมาย ในแววตาที่ว่างเปล่านั้น เก็บฉันไว้ที่ใด
ก็รู้ ควรต้องไป ยิ่งฝืนเท่าไรก็ยิ่งเหนื่อยใจ
ตัวฉัน ต้องทำอย่างไร เมื่อเธอมา ยื้อฉันไว้ด้วยคำเดิม
* เพียงเธอนั้นใช้แค่คำหนึ่งคำ รั้งไม่ให้ฉันไป ในใจก็รู้แค่คำหลอกลวง แต่ก็ยังไม่ไปไหน
เจอคำว่ารักคำเดียวก็พัง ทำอะไรไม่ได้ เธอทำให้ฉันยิ่งหนี เท่าไรก็ยังวนที่เดิม
เกลียดตัวเองที่ฝืน..ไม่ไหว ทั้งที่ใจนั้นแทบสลาย แต่จะให้ต้องฝืนจากไป ก็ทำไม่ได้
ก็รู้ ควรต้องไป ยิ่งฝืนเท่าไรก็ยิ่งเหนื่อยใจ
ตัวฉัน ต้องทำอย่างไร เมื่อเธอมา ยื้อฉันไว้ด้วยคำเดิม
( * )
( * )
