พี่ตื่นเช้าเพื่อไปทำงาน แม่จอมขวัญ ลุกขึ้นหุงหา แต่งตัวให้พร้อม แล้วหอมแก้มก่อนลา เธอเอียงหน้ามา ส่งยิ้ม ที่ริม หน้าต่าง โอ้ความรัก ช่างทำให้เราแสนสุข จึงร่วมทุกข์ ร่วมสุขร่วมหวัง แต่ชีวิตมันเป็นอนิจจัง พลัดเวเอวัง ไม่จีรัง ยั่งยืน แล้วความรัก ก็ทำให้เราแสนเศร้า โอ้ความเหงา มันปวดร้าวสุดฝืน ยิ่งคิดยิ่งกำกล้ำกลืน หัวใจขมขื่น แล้วจะไม่ฝืนความจริง พี่ตื่นเช้า เพื่อไปทำงาน ไม่มีจอมขวัญ มานอนแนบแอบอิง ความฝัน นั้นไกลความจริง สามวันจากหญิง นารีก็เปลี่ยนใจ โอ้ความรัก ของเธอช่างแสนสั้น แต่ว่าความรัก ฉันนั้นอีกแสนไกล ในอ้อมแขน แม้เธอมีใคร แต่ในอ้อมใจ ฉันนั้นยังมีเธอ ในอ้อมแขน แม้เธอมีใคร แต่ในอ้อมใจ ฉันนั้นยังมีเธอ
