แนมขึ้นเบิ่งเทิงฟ้า คือว่างป่าวบ่มีหยัง บ่เป็นคือจั่ง ตอนที่เฮาอยู่นำกัน
เหลียวเบิ่งรอบๆข้าง บ่สวยงามคือจั่งมื้อนั้น บ่เป็นคือจั่งฝัน เมื่อครั้งที่เธออยู่ข้างกาย
* จักแม่นเป็นจั่งได๋ อยากถามไถ่กะบ่กล้าทักไปย่านเป็นประเด็น
คนเก่าจั่งเฮาคงบ่จำเป็น เธอคงบ่สนใจ
** หน้าหนาวปีนี้ เทอบ่อยู่บ่ฮู้สิกอดไผ อากาศหนาวบ่ได้เฮ็ดให้คนตาย
แต่อาการใจของเฮาน่าเป็นห่วง
กองไฟที่เคยผิง ข้าวจี่ทาใข่ที่เธอเคยท้วง ผ้าห่มผืนเก่าที่เธอนั้นหวง
กลับมาห่มมันใหม่ แล้วกอดไว้คือกอดใจได้บ่
( * , ** )\