แช็ตบ่อ่าน ทักไปบ่ตอบ กะคงสิบ่สำคัญคือเก่า กะเลยบ่ฮู้ว่าปัจจุบัน เฮาอยู่ในฐานะอีหยัง
ยินเสียงหัวใจ มันไห่ค่อยๆ กระซิบลอยๆ ว่าเจ็บจัง อีกฝั่งของคนที่แคร์ บ่แคร์กันคือเก่า
* ถูกความเหงา มาถามซ้ำๆ จองจำด้วยคำว่าฮัก แต่ว่าเพิ่นคือสิบ่อยาก คิดฮอดกันแล้วล่ะ
ตั้งใจลืม ตั้งใจลบ ตั้งใจจบกะคือบ่ว่า บ่ฮู้แนบ้อว่ามีคนถ่า ย้อนคำว่าฮักกัน
** สัญญาณอันตรายบอกว่า เฮากำลังเป็นคน สิถืกถิ่ม หลงยิ้มใส่เสียงทุกแช็ตที่ดังขึ้นมา
แต่บ่แม่นเขา ... มันเจ็บบ่ส่วง ฮ้องไห่บ่เซา กะย้อนว่ามันฮักเจ้า บ่หลูโตนใจ
ถ้าไปต่อกันบ่ไหว ... กะบอกกันแนเด้อ
โอ โฮะ โอ ... โอ้ โฮะ โอ ...
ไปมีคนอื่น ม่วนซื่นอยู่ไส เลยบ่ใส่ใจนำเฮาคักแน จนเขียนคำฮัก กลายเป็นคำแพ้
มาถิ่มมาแช่ใส่หัวใจกัน ภาพฝันที่วาดไว้มื้อนั้น คือสิจำได้แต่เฮา
( * , ** )
ถ้าไปต่อกันบ่ไหว ... แช็ตบอกกัน กะได้เด้อ โอ ...
