ทำตัวตามสบาย เหมือนเช่นทุกที
ไม่มีทุกข์ร้อน.อะไร
พอดนตรีบรรเลงเพลงที่คุ้นเคย
เราเองก็ยังร้อง.ไป
ถึงคล้ายๆไม่เป็นไรสักหน่อย
เเต่พอมองดูคนที่เขามีใคร
เเม้ว่าผู้คน จะรายล้อมอยู่ยังเผลอเหงาในใจ
เมื่อไหร่จะมีใครใครสักคนที่เป็นของเรา
เมื่อไหร่จะมีใคร ใครสักคนนะที่รักเรา
เท่านี้.ที่ต้องการ ขอเกินไปตรงไหน
เมื่อไหร่จะมีใคร ใครสักคนที่เคียงข้างเรา
เเค่อยากจะมี คนที่ทำให้ใจไม่ต้องเหงา.
ไม่รู้.ต้องเมื่อไหร่ เหมือนมันยังห่างไกล.
นาฬิกาเวลาเพิ่งจะเที่ยงคืน
ผู้คนก็มากมาย
พอดนตรีบรรเลงเพลงให้เต้นกัน
ใครๆเขาก็เต้นไป
ยิ้มเเละทักทายกับคน รู้จัก
เเต่คงไม่มีใครลึกซึ้งใจเรา
ทั้งที่ผู้คนก็รายล้อมอยู่ ยังเผลอนึกเบาๆ
เมื่อไหร่จะมีใครใครสักคนที่เป็นของเรา
เมื่อไหร่จะมีใคร ใครสักคนนะที่รักเรา
เท่านี้.ที่ต้องการ ขอเกินไปตรงไหน
เมื่อไหร่จะมีใคร ใครสักคนที่เคียงข้างเรา
เเค่อยากจะมี คนที่ทำให้ใจไม่ต้องเหงา.
ไม่รู้.ต้องเมื่อไหร่ เหมือนมันยังห่างไกล.
เมื่อไหร่จะมีใครใครสักคนที่เป็นของเรา
เมื่อไหร่จะมีใคร ใครสักคนนะที่รักเรา
เท่านี้.ที่ต้องการ ขอเกินไปตรงไหน
เมื่อไหร่จะมีใคร ใครสักคนที่เคียงข้างเรา
เเค่อยากจะมี คนที่ทำให้ใจไม่ต้องเหงา.
ไม่รู้.ต้องเมื่อไหร่ เหมือนมันยังห่างไกล.
ไม่รู้.ต้องเมื่อไหร่ เหมือนมันยังห่างไกล.