ฟ้าผ่าแล้ง สิ้นแสงจันทร์ อาทิตย์หัน ลาโลกไป คือจั่งอ้าย ในตอนนี้ ที่บ่มีเจ้า
ฮู้จักเหงา ฮู้จักเศร้า ฮู้จักแต่เมาบ่เคยสร่าง แต่บ่จัก วิธีหย่างออกจาก หายนะหัวใจ
* หันไปทางได๋ กะเจ็บ มันอักเสบ เรื้อรังคักแหน่
หาป่องออกจักทาง จะมีแต่แพ้ คนแพ้ มันเจ็บบ่เซา....
** ทางที่บ่มีเจ้ามันเหงาเกินไป สิไปต่อจังได๋ มันมืดมนทุกอย่าง
สูดได้แต่ไอฮัก กลิ่นหอมจางๆ ระยะสุดท้าย
และในอีกไม่ช้า คงมีคนตายจมน้ำตา นั่งฮ้องไห้ปานว่าคนกำลังสิขาดใจ
มันเบิ่ดเรี่ยวแรง บ่อยากหายใจ สิอยู่ต่อ… โฮ.. .ฮือ … ฮือ
ฟ้าผ่าแล้ง แสงจันทร์เศร้า อาทิตย์เหงาเมื่อเจ้าบ่มี ต่อแต่นี้ สิอยู่จังได๋ ถามใจเจ้าของ
ชีวิตอ้าย มีแต่เจ้า ฮักแต่เจ้า ฮักเบิ่ดใจ คือจั่งถืกปิดสวิตช์ ที่ยื้อชีวิตตอนเจ้าไปฮักคนอื่น
( * , ** )
( ** )