เธออยู่ที่ไหนในรัตติกาลมืดหม่น เพรียกหาด้วยความระทม พร่ำเพ้อด้วยความตรอมตรม กับการรอรักกลับมา
กี่คืนกี่วันที่ฉันกล้ำกลืน น้ำตา ก่อนนั้นมีเธอดูแล ก่อนนั้นมีที่พึ่งพา แสนจะอ่อนล้าเมื่อไม่มีเธอ จะปล่อยฉันเจ็บถึงเมื่อไหร่ เธอจะหวนมา ฉันยังยึดมั่นสัญญาว่าเธอจะมาเคียงข้างกัน ต่อให้จะต้องเจ็บหรือตายจาก ไม่อาจพรากกัน ฉันจะขออยู่เฝ้ารอไม่ยอมเปลี่ยนผัน เนิ่นนานเท่าไหร่ ฉันจะรอเธอ
เฝ้าคอยเฝ้าเผลอ แล้วเธอจะรู้บ้างหรือไม่ ต้องกรีดร้องอีกนานเท่าไหร่
ถึงจะได้ยิน จิตใจดวงนี้
ต้องกรีดร้อง อีกนานเท่าไหร่ เธอจึงได้ยิน เสียงนี้ ไม่ว่าวันไหนหากได้พบกันเหมือนดั่งสัญญา เธอจะต้องอยู่ทดแทนทุกราตรีกาลที่หายไป และเมื่อวันนั้นที่ฉันรออยู่ สมดั่งตั้งใจ ฉันจะไม่ปล่อยไม่ยอมให้เธอจากไป ไม่ว่าฟ้าดินจะสิ้นสลาย จะรอแค่เธอ จะรอแค่เธอ
