คิดว่าชนะใจเธอ ตอนเธอไม่เหลือใคร คิดว่าได้เป็นคนนั้น คนที่ได้ยืน
ข้างกาย อยู่ในหัวใจ อยู่ในสายตา ของเธอ โอ้เธอ
แต่พอผ่านไปเนิ่นนาน ทำไมยังเหมือนเดิม ไม่มีเพิ่มเติมดั่งฉันยังยืนอยู่ตรง
ที่เก่า เพียงเขาบังเอิญผ่านมา ไม่เหลือแม้เพียงหางตา ที่จะมองฉัน
รอยยิ้ม แบบนั้น เธอมอบให้คนที่ทิ้งไป
รอยน้ำตาไหล่ฉันคือสิ่งที่รองรับไว้ มันบั่นทอน ไปทั้งใจ
* เจ็บหนักกว่าอายก็คือพ่ายแพ้..คนเก่าเธอ คนที่เธอบอกกันกับ ฉันว่ามันไม่ดีเลยสักอย่าง
เคยร้องไห้จนเกือบเช้า เมาเหล้าเพราะมันกี่คราว ทำไมวันนี้บอกคิดถึงมัน (ไม่เข้าใจ)
ความดีมันซื้อหัวใจ ของเธอไม่ได้เลย บางคนที่ทำเมินเฉยฝากรอย
น้ำตา เธอให้เขาไปหมดใจ ตัวฉันทำดีเท่าไหร่ ไม่มีความหมาย
รอยยิ้ม แบบนั้น เธอมอบให้คนที่ทิ้งไป
เธอเสียใจกี่ครั้งใครกันฉุดเธอขึ้นไว้ ให้ยังมี ลมหายใจ
( * )
เจ็บหนักกว่าอายก็คือพ่ายแพ้..คนเก่าเธอ คนที่เธอบอกกันกับฉันว่ามันไม่ดีเลยสักอย่าง
เคยร้องไห้จนเกือบเช้าเมา เหล้าเพราะมันกี่คราว ไม่เข้าใจ
เจ็บหนักกว่าตายก็คือพ่ายแพ้..คนเก่าเธอ คนที่เธอบอกกันกับฉันว่ามันไม่ดีเลยสักอย่าง
เคยร้องไห้จนเกือบเช้าเมา เหล้าเพราะมันกี่คราว ทำไมวันนี้กลับไปหามัน ไม่เข้าใจ
