ในภวังค์แห่งความเศร้าสิมีไผ
คอยห่วงหาถามไถ่
ว่าเป็นจังใด๋จังเสียใจ
หล่าคำนาง
.คนอยู่ข้างไปไส
คือบ่เห็นหน้าผู้ใด๋
ข้าวน้ำส้ามปลาบ่ยอมกิน
จนนางหล้าจ่อยโซ
อักอยู่เทิงบ้านเบิ๊ดมื้อ
เศร้ามิดเมี่ยย่านคึดสั้น
ให้ไทบ้านเพิ่นส่าลือ
.หน้าต่างสู่แจปิดแน่น
บ่กล้าเปิดกลอนส่อหน้า
ย่านคึดเป็นบ้าเป็นหลัง
.นางเป็นสาวของผู้ข้า
หน้าตางามผ่องดังอีเกิ้ง
ผู้บ่าวหลายกลุ่มหมายปอง
ต้องหลีกยอมแพ้ผู้บ่าวครู
.กะเป็นย้อนผู้บ่าวครู
มาเที่ยวหยอกให้นางฝันไกล
บอกหัวใจคึดไป
ฝันฮอดมื้อวิวาห์
.นับมื้อนี้สาวส่า
สินอนกอดตั้งแต่หมอน
นอนเศร้าอยู่ผู้เดียว
.ยามหัวลมมาพัดต้อง
เสียงสนูว่าวดือดื่น
นางแฮงสะอื้นขื่นขม
.บ้านเหนือใต้เขากะว่า
ว่าสาวส่าถืกบ่าวครูถิ่ม
เปิดหนีไปบ่ต่าวคืน
.จั๊กมื้ออื่นมื้อใด๋ กะยังสิไห้
.จั๊กมื้อใด๋สิลืมเพิ่น
.ในภวังค์แห่งความเศร้าสิมีไผ
คอยห่วงหาถามไถ่
ว่าเป็นจังใด๋จังเสียใจ
หล่าคำนาง
.คนอยู่ข้างไปไส
คือบ่เห็นหน้าผู้ใด๋
ข้าวน้ำส้ามปลาบ่ยอมกิน
จนนางหล้าจ่อยโซ
ตัดอกตัดใจสานาง
บ่าวบ้านเฮายังคอยท่า
เช็ดน้ำตาให้นางอยู่
.บ่าวบ้านเฮานำกัน
เสมอหมั้นเว้าง่ายเข้าใจ
มักอีหลี
.สาวเทพีสาวส่า
ลืมสาบ่าวครูเพิ่มถิ่ม
เปิดหนีไปแต่งสาวครู
.จั๊กมื้ออื่นมื้อใด๋ให้เจ้าเซาไห้
ยังมีอ้ายอยู่