เมื่อฮักมาซูนใจ
อยากยอให้อ้ายแท้นอ มาพ้อคนที่รอ
ผู้ได๋สิอดใจได้ เบิ่งหม่องได๋กะแม่น
อ้ายขอเป็นแฟนกะแฮงถืกใจหลาย
มาสานฮักทอใจ ให้เฮาได้เป็นคู่ครอง
บุญจ่องหาฟ้ามายู้ใส่
ให้หัวใจสองเฮามาสื่อกัน
ต้อมมาฮักให้มาหอมกัน
ปานสวรรค์พามาให้ฮู้จัก
อันความฮัก เฮาต้องส่อยกันก่อ
น้องผู้ทออ้ายกะเป็นผู้ถัก
ยามลมต้องใจเปลี่ยวกะแฮงหนาวคัก
โบราณทัก หนาวฮักกะต้องห่มใจ
สิเอาอันได๋มาห่มใจ ใจจั่งสิอุ่น
อี่หยังมาซูน ฮักสิได้บ่หนาว
สิถักทอฮักมาไว้ห่มใจ
ฮอดยามไกลจั่งสิบ่ได้เหงา
เป็นเทิงกำแพงกั้นสาว
ยามอ้ายเหงาสาวสิบ่ได้เห็น
ขั่นน้องได้ฮักมันกะฮักกะด้อ
เว่าอี่หลีตั่วเนาะ บ่แม่นน้องปากเป็น
ให้อ้ายเชื่อคำน้อง ฮักเฮาสองจั่งสิได้มั่นแก่น
ให้อ้ายเชื่อน้อง ฮักเฮาสองจั่งสิได้มั่นแก่น
คำว่าแฟนบ่แม่นคิดได้ พ้อไผกะเอ่ยคำ
สิบปี้ล้ำกะยังห่วงยังหา อย่าให้กาลเวลา
มาพาฮักเฮาเพม้าง เฮาเพม้าง
สิถักทอฮักมาไว้ห่มใจ
ฮอดยามไกลจั่งสิบ่ได้เหงา
เป็นเทิงกำแพงกั้นสาว
ยามอ้ายเหงาสาวสิบ่ได้เห็น
ขั่นน้องได้ฮักมันกะฮักกะด้อ
เว่าอี่หลีตั่วเนาะ บ่แม่นน้องปากเป็น
ให้อ้ายเชื่อคำน้อง ฮักเฮาสองจั่งสิได้มั่นแก่น
ให้อ้ายเชื่อน้อง ฮักเฮาสองจั่งสิได้มั่นแก่น
คำว่าแฟนบ่แม่นคิดได้ พ้อไผกะเอ่ยคำ
สิบปี้ล้ำกะยังห่วงยังหา อย่าให้กาลเวลา
มาพาฮักเฮาเพม้าง เฮาเพม้าง
