ทำไมชีวิต จึงพบเพียงความเสียใจ ทำผิดตรงไหน จึงต้องกล้ำกลืนอย่างนี้
อยากจะหนีไป ปล่อยวางเสียที แต่ฉัน ก็ทำไม่ได้
เพื่อสิ่งที่รัก ความหวังที่ใจต้องการ ต้องผ่านขวากหนาม และผู้คนคอยทำร้าย
จะมองหาใคร เข้าใจข้างกาย ก็เหลือเพียงความเดียวดายกับเราตรงนี้
* แม้ว่าเจ็บจะร้องก็ร้องไม่ออก พูดก็พูดไม่ได้ แม้สิ้นไร้แรงกาย แต่ใจต้องสู้ไป
ร้าวรานให้มันชา ช้ำให้สาหัวใจ ไม่ได้สิ่งที่รักจะไม่ไปไหน (ช้ำจนตายก็ยอม)
ต้องแลกน้ำตาเท่าไร กรีดแผลในใจเท่าไร รู้ไว้ จะไม่ยอมแพ้
ร้าวรานให้มันชา ช้ำให้สาหัวใจ ไม่ได้สิ่งที่รักจะไม่ไปไหน ช้ำจนตายก็ยอม
