เสียงหวูดรถไฟ
ดึงใจให้น้องต้องเศร้า
เมื่อเห็นอ้ายควงผู้สาว
กระซิบหยอกเย้าก้าวไปด้วยกัน
บ่จำสัญญา
สิบสามเมษาสงกรานต์
สองเฮามีนัดใจกัน
ขึ้นรถเมือบ้านที่หัวลำโพง
.เสียงหวูดรถไฟ
บีบใจน้องนองน้ำตา
สะพายกระเป๋าขึ้นบ่า
เดินหลบหน้า คน บ่ซื่อตรง
นั่งตู้ชั้นสาม
หอบความช้ำกลับคืนบ้านดง
ฝากสายตาเศร้ามองส่ง
อ้ายกับผู้สาวด้วยความร้าวใจ
รถไฟสายเศร้า
ขบวนคนเจ้าน้ำตา
จากชานชลา
ที่ชื่อว่าหัวใจสลาย
สู่สถานี ที่น้องนั้นบ่มีอ้าย
ให้คนที่เขามาใหม่
แย่งฮักไปก่อนถึงปลายทาง
เสียงหวูดรถดัง
สุดทางขบวนเทียบท่า
แต่ความช้ำสายน้ำตา
ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดยั้ง
เมื่ออ้ายเลือกเขา
ฮักสองเราก็เป็นความหลัง
เจ็บเกินตีตั๋วอีกครั้ง
เพราะรักสุดรางปลายทางหัวใจ
เสียงหวูดรถดัง
สุดทางขบวนเทียบท่า
แต่ความช้ำสายน้ำตา
ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดยั้ง
เมื่ออ้ายเลือกเขา
ฮักสองเราก็เป็นความหลัง
เจ็บเกินตีตั๋วอีกครั้ง
เพราะรักสุดรางปลายทางหัวใจ
