พอเจ็บก็กลับมา แค่เพียงให้ลืมน้ำตา แค่ตอนเธออ่อนล้า ต้องการที่พักใจ
ไม่เคยจะมองเห็น ไม่อยู่ในสายตา ไม่ใช่คนที่เธอหา ไม่มีเหมือนใครๆ
อยู่ที่ตรงนี้ แค่อยู่รอเสียใจ อยู่รอเธอจากไป เมื่อเธอพบคนใหม่
ทุ่มเทเท่าไร ให้เห็นใจ ยิ่งเจ็บไปเท่านั้น ก็ฉันมันดีสู้ใครเขาไม่ได้
อย่างดีก็เป็นตัวสำรองตอนเธอไม่มีใคร พอเขาเข้ามาเปลี่ยนใจเธอก็ไป
* พอเจ็บก็กลับมา แค่เพียงให้ลืมน้ำตา แค่ตอนเธออ่อนล้า ต้องการที่พักใจ
พอเบื่อก็เดินออกไป บอกลาทิ้งกันง่ายๆ อย่ากลับมาได้ไหม ถ้ากลับมา (เพื่อเดินออกไป)
(เพื่อรอจากไป)
สั่งใจขัดขืน ให้ไม่ยอมมันก็ทำไม่ไหว จะฝืนพยายามห้ามใจทำไม่ได้
เบื่อที่จะเป็นตัวสำรอง ทรมานรู้ไหม ถ้าเห็นใจกันก็ลืม ลืมฉันไป
( * )
ไม่เคยมองเห็นฉันในแววตา ไม่เคยจะสำคัญไม่มีคุณค่า แค่เพียงที่พัก แค่ตัวคั่นเวลา
พอเบื่อก็ไปไร้ความหมาย ต้องเจ็บ ต้องช้ำ ซ้ำๆ เท่าไหร่ หรือต้องวอนขอให้เธอเห็นใจ
ถ้าไม่เคยคิดว่าฉันนั้นใช่ ก็จบกันไป ไม่ต้องกลับมา