อยู่กลางกรุงตึกสูงผาใหญ่ ศิวิไลซ์แสงไฟนีออนพร่างตา
หนทางมากมาย สายใจมายา ตรากตรำพร่ำหา เงินตรามาเป็นเยื่อยวง
* จมไม่ลงอยู่กลางดงเถื่อน เพื่อนหลากหลายฤทัยหลอกหลวง
ผ่านกี่โพ้น ทิ่มแทงถามทวง หยาบจาบจ้วง ลึกล้วงอารมณ์เลวร้าย
** เจ็บ กี่ครั้งเหมือนยังไม่จบ กว่าจะพบแสงไฟอุโมงค์เรียวปลาย
ทนทรมา ทั้งกายและใจ ทุกข์ท้อผ่านไป เหลือไว้แค่ใครสักคน
( * , ** )
