น้ำท่วมหัวใจ เหม็นเน่าย้อนฮักเขาหลาย แผ่นดินสะเทือนใจอ้าย สลายมันตายคาที
ไฟฮัก แผดเผาเป็นผงธุลี ลมหัวกุดพัดมาวีวี เจ้ากะเลยหนีไปนำเขา
* ผุได๋กะได้ ส่อยเก็บเศษหัวใจให้แหน่ เอาขันมาต่งน้ำตาคนแพ้ เเล้วกะเทฮาดใจแหน่หนา
อย่าฟ้าวถอดเครื่องส่อยหายใจ เผืออาการมันสิไคขึ้นมา ภัยฮักมันลักลอบฆ่าใจอ้าย ตายคาหม่อง
นอนฮ้องนอนไห้ มาส่างเหลือใจเจ็บคักแท้หนอ เกียกขี้ดินขี้ดอนมอซอ บ่ตายเเต่มันอยู่ยาก
ออกฮ้อนออกฮนบ่เว้าบ่ปาก เป็นบ้าเป็นป่วงมื้อเขาสิจาก หนีไปนำคนใหม่
( * )
