เพียงลมที่อ่อนไหว หยาดฝนพร่างพราย เวลาที่หยุดเคลื่อนไหว
* ใจ ล่องลอยเคว้งหลุดไป ยังแดนดินที่มืดมน เหน็บหนาว
** ในความรู้สึก ยังคงฝันไป เป็นดั่งพายุคอยโหม
เรื่องราวมากมาย ยังซ้ำหัวใจ ให้จมกับความปวดร้าว
คงเหลือความเงียบเหงา แผดเผาจิตใจ สักวันก็คงจางหาย
( * , ** )
( ** , ** )