ดอกไม้ที่เห็น
ว่ามันดูสวยเมื่อใส่แจกัน
ได้ถามมันไหม
ว่าโดนบังคับหรือสมัครใจ
มีคนที่พรากมันมา
อำลากิ่งก้านใบ
แล้วสุดท้ายมาร้องไห้
บนแจกัน
และฉันก็รู้ว่าเธอ
ก็รักก็ห่วงเท่าไร
ให้หันทางไหน
ก็มีเธอชี้คอยบอกกับฉัน
ใจจริงก็รักเธอ
ทั้งรักและผูกพัน
แต่ว่าใจมันทน
ทำตามต่อไปไม่ไหว
แค่อยากเป็นตัวเอง
อยากเป็นตัวฉันคนเดิม
อย่าเติมอะไรลงไป
ฉันเคยเหนื่อย
ใช้ชีวิตหนักหนัก
มีรัก ก็อยากให้ผ่อนคลาย
อยากให้รักฉัน
แบบที่เป็นฉันจริงจริง
อย่าทำให้เป็นใครใคร
รักเธอมาก รักเธอมากที่สุด
แต่มันก็ต้องเปลี่ยนไป
วันนี้ ฉันจะจากไป
ฉันขอไปเป็นตัวเอง
อย่าคิดว่าฉันไม่แคร์
ไม่รักไม่ห่วงใยใคร
แค่ขอไปใช้ไปมองชีวิต
ในแบบลำพัง
วันหนึ่งหากพบตัวเอง
วังเวงหมดหนทาง
และวันนั้นดอกไม้
จะกลับมาหาแจกัน
ใจจริงก็รักเธอ
ทั้งรักและผูกพัน
แต่ว่าใจมันทนทำตาม
ต่อไปไม่ไหว
แค่อยากเป็นตัวเอง
อยากเป็นตัวฉันคนเดิม
อย่าเติมอะไรลงไป…