ไปสิเหลอแต่เหิงบ่คืนหัน
อ้ายไปนำฮอยฝันอยู่เมืองไกล
เจอสาวผู้งาม แสงสีศิวิไลซ์
ลืมสาวภูไทที่อ้ายเคยเอ่ยฮักฝากคำ
แสงตะเวนคล้อยต่ำหนอยามแลง
เสียงลมพัดไผ่ใจแห่งคนึงนำ
คำว่ารอ ใจน้องเฝ้าท่องจำ
เฮ็ดงานเก็บกำพอค่าดองน้องแล้วบ่หนา
*นกกากลับสู่รังนอน
ฟังเสียงปลาบ้อน หยอกเย้าใก้คิดอิจฉา
ฮ้องว่ามาเย้อ ไปอยู่สิเหลอเอิ้นขวัญอ้ายมา
มาคืนสัญญาสื่อภาษาหัวใจสองเฮา
น้องนี้เหงา เอ้าอั่งหนอในใจ
เลยสงกรานต์ ปีใหม่ก็ไร้เงา
ไปสิเหลอ ปล่อยน้องเฮ้อนอนหนาว
ว่าที่เจ้าบ่าว สาวภูไทคอยอ้ายกลับมา
(ซ้ำ * )