เป็นบุพเพวาสนา บาปหรือกรรมแต่ปางไหน หลวมตัว หลวมใจ ให้คนใจร้ายลวงหลอก
บอกจะทิ้งมากี่ครั้ง แต่ก็ยังทำไม่ไหว โง่มา โง่ไป กับคนใจร้ายแค่คนหนึ่ง
รักคำเดียวทำเอาไม่โงหัว รู้กว่าจะรู้สึกตัว มันก็หลงงมงาย เผลอยันเงา
รักเท่าไร ยิ่งเจ็บยิ่งช้ำ ช้ำเท่าไร มันก็ยิ่งรัก อย่างกับคนที่หัวปัก สติสตัง เลือนหาย ดิ้นเท่าไร ไม่หลุดไม่พ้น เหมือนดังโดน เธอสาปเอาไว้ แม้ทุรน ทุรายใจ จะถอนตัวยังไงไม่ได้เลย
ชาติที่แล้วคงเป็นฉัน ที่ไปทำกับเธอไว้ ใช้คืน หัวใจ เจ้ากรรมนายเวรที่พันผูก
รักมันทุรนทุราย อยู่ต่อไปก็ช้ำ แต่ฉันจะทนต่อไป รัก แม้จะโดนทำลาย อยู่ต่อไปก็ช้ำ แต่ฉันก็ยังไม่ตาย