ยามร้อนแดดเผาเหงื่อไหลไคลย้อย จะคอยหนีไปไหนก็ไม่ได้
จำทนความร้อน ร้อนแรงร้อนใจ ตรากตรำร่ำไปทุกเมื่อเชื่อวัน
ยามหนาวหนาวเหน็บเจ็บอก หนาวสั่นดั่งลูกนกเสียขวัญ
หนาวฝนบนฟ้าลมพัดมาหนาวพลัน หนาวใจหนาวนั้นทุกข์ลำเค็ญ
* แล้วจู่ๆ ก็มีใครคนหนึ่ง เข้าใจลึกซึ้งถึงความยากแสนเข็ญ
ยื่นมือยื่นใจเข้ามาบำเพ็ญ ปัดเป่าความยากเย็นสิ้นไป
ใครคนนั้นคือใครที่ไหนเล่า คือพ่อของเราเหนือหัวของคนไทย
พ่อผู้เปี่ยมล้นด้วยน้ำใจ ขอเทิดทูนพ่อไว้จนวันตาย
( * )
ขอเทิดทูนพ่อไว้จนวันตาย
ขอเทิดทูนพ่อไว้.....จนวันตาย