จั่งแม่นเฮ็ดให้รอ ทรมานแท้อ้าย อยากฮู้เด้มื้อใด๋วันใด๋ คนสิคิดฮอดกัน
โอ้ย สงสารใจ บ่นหาเจ้าทุกวัน มาตั๋วใจละก็ไปเงียบงัน คงลืมกันแล้วบ่
ตั้งแต่ก่อนนั่นหนา ว่างก็โทรทักอ้าย ปลื้มจนเผลอว่าเจ้ามีใจ คนนี้คงใช่พอ
เฮ็ดให้ใจชิน อินกับเจ้าฮู้บ่ ได้ใจแล้วให้รอ ส่ำตั๋วอ้าย
* มื้อใด๋เด้เจ้าสิคิดพ้อ ฮู้บ่คนที่รอ มันน้อยใจ
สัญญาสิมาพบกัน เจ้าก็หาย อยากสิถาม
ว่ามื้อใด๋ น้อเจ้าสิมาพ้อ เป็นหยังน้อบอกให้รอ คือเงียบไป
ติดงานหรือติดอีหยัง บ่ว่างหรือบ่มีใจ ลอยแพใจอ้ายให้เหงาจัง
( * )
ใจล่ะคือดำแท้หนอ ลืมแล้วเนาะฮักอ้าย กดเบอร์หาคือบ่รับสาย ป๋าหัวใจกลางทาง
โอ้ยคิดฮอดแฮง อยากเห็นเจ้าเด้นาง ฝากข้อความ ละได้อ่านหรือยัง มื้อใด๋สิคิดฮอด
ฝากข้อความ ได้อ่านหรือยัง มื้อใด๋น้อ...สิคิดฮอด
