ตะวัน ไม่นานจะลับลงตรงทิวไผ่ เด็กน้อยที่จากไปหลายปี บัดนี้ได้หวนคืนมาใหม่
กลับถึงบ้าน คิดถึงบ้าน
ประตู เปิดมายังเห็นรอยเคยวาดใส่ ต้นไม้ที่เคยโหนปีนกิ่ง ผลิใบชูช่องามดังเก่า
กลับถึงบ้าน คิดถึงบ้าน
บ้านเรายังคงเหมือนเดิมทุกวัน ต่อให้เวลาหมุนวนจนผุพัง เท่าไร
ใจนั้นยังกรุ่น ยังไม่จางจากหาย
อาจจะมีเพียงหลังคาที่กร่อน แต่ในยามมองเห็นใครข้างในนั้น อุ่นใจเหลือเกิน
มีแม่คอยอยู่ หุงข้าวรอเรากิน
สวรรค์ ที่อยู่บนพื้นดินมีจริงได้ ไม่หรู ไม่ใหญ่โตเหมือนใคร แต่ผูกใจไว้เคียงกัน
กลับถึงบ้าน คิดถึงบ้าน
มีแม่คอยอยู่ และยังรักเราเหมือนเดิม