ช็อกโกแลตที่มุมปากเธอ อาจทำให้เธอต้องเปื้อนและหม่นหมอง
ต่อให้ร้องไห้เท่าไหร่ รอยเปื้อนก็ไม่จาง กี่ครั้งแล้วที่แววตาเธอมันฟ้อง
ช็อกโกแลตที่เธอเคยว่าหวาน พอนานๆ น้ำตาลละลายกลายเป็นขม
ความหวานที่เคยดี ความหอมที่เคยมี หมดสิ้นแล้วทุกสิ่งที่เธอเคยชื่นชม
(*) แต่ฉัน มองชอกโกแลตนั้นแต้มเธอไว้
ให้เธอกลับมายิ้มอย่างอ่อนไหว
วันที่เธอล้างออก โลกจะมีรอยยิ้มของเธอ(เหมือนเดิม)
ชอกโกแลตที่เธอลืมหมดแล้ว ไม่มีเหลือร่องรอยของวันที่ขื่นขม
แต่ฉันก็สัมผัสรสชอกโกแลตได้ รับรู้ทุกครั้งที่เธอจูบฉัน