มีชายผู้หนึ่ง เขาอยู่วัยกลางคน เขาทั้งสับสนนั่งอยู่บนโซฟา
มองดูเวลาตะวันกำลังจะลืมตา แล้วใยเขาจึงยังไม่นอน
เขาคิดทบทวนวกไปวนมา อดีตปัจจุบันและอนาคต
ว่าการมีชีวิตมันดีแล้วหรือ ขอแค่ใครสักคนช่วยบอกฉันที
ติดอยู่ในวังวน ติดอยู่กับผู้คน ติดอยู่กับตัวเอง ไร้ทางออก
อยากจะโบยบินไป จะบินไปให้ถึงดวงจันทร์ ไม่อยากพบเจอใคร ที่ใจร้าย
ทุกวันนี้ ฉันก็ยัง เหมือนเคย
มีชายผู้หนึ่งเขาเป็นโรคร้าย เขากักตัวไม่ยอมออกไปไหน
เขากลัวจะผิดหวังกับเส้นทางเดิมๆ เขาคิดทบทวนจนเลอะเลือน
ในตัวเขาคิดถึงแต่ตัวเอง ว่าเมื่อไหร่วันเวลานั้นจะมาถึง
วันเวลาที่โรคร้ายมันรุมเร้า สั่งให้ฉันทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ
ติดอยู่ในวังวน ฉันติดอยู่กับตัวเอง ฉันติดอยู่กับเวลา ไม่มีใครรู้
อยากจะโบยบินไป จะบินไปให้ถึงดวงจันทร์ ไม่อยากพบเจอใคร ที่ใจร้าย
ทุกวันนี้ ฉันก็ยัง เหมือนเคย แต่ทุกวันนี้ ฉันก็ยัง ไม่เปลี่ยนไป
