ก่อนนั้น ทุกห้องหัวใจ มีผู้อาศัย ชื่อความว่างเปล่า
เทียวทางเส้นเดิมซ้ำๆ กับงานประจำเก่าๆ จนชีวิตของเจ้าทอดเงา มาแบ่งเบาความเดียวดาย
หายเหงาได้เพียงไม่นาน ผู้ชายคนนั้น ก็มาท้วงใจ
บอกว่าเจ้ากับเขา ชีวิตขาดกัน บ่ได้ เขาขอให้อ้ายถอนใจ อย่าให้เขาต้องเจ็บเลย
* เจ้า... มีใครก็ไม่บอก ฮัก... กับใครก็ไม่เอ่ย ปล่อยให้อ้ายฮักจนเลย จุดที่ไม่ต้องเสียใจ
ถอย... กลับคืนก็เจ็บ ฮัก... ต่อก็ บ่ได้ พรุ่งนี้ที่เจ้าหายไป จะบอกหัวใจว่า ยังไงดี
เมื่อคิดถึงวันข้างหน้า ใจก็ล้า แรงฝันทันที
เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำ แทนเลขวันที่ คึดฮอดฮักที่เคยมี ใจดวงนี้ก็เจ็บจังเลย
( * )
พรุ่งนี้ที่เจ้าหายไป ...จะอธิบายกับใจ ยังไงดี
