ไร้ แรง ต้านทาน ฝืน ความ จริงที่โหดร้าย
ได้รู้ ซึ้ง ในความหมาย ฉากสุดท้าย ความ ฝัน
ดวงดาวที่ลอยเกลื่อนฟ้า ฉาบแสงแต้มเติมท้องนภา แม้โรยแรง มืดมิดยังอยู่ตรงนั้น
นาทีที่ลอยอยู่บนฟ้า เพียงข้ามคืน สักครั้งที่ใครเหลียวมองใครเลยจะรู้
ร้าย ดี แค่ไหน ต้องขอบคุณ ความ รัก
เศษดินที่ลอยขึ้นฟ้า สุดฝืนสิ้นแรงร่วงลงมา เพราะมีเธอ คนนี้ที่ยังยอมรับ
* นาทีที่ลอยอยู่บนฟ้า เพียงข้ามคืน สักครั้งที่ใครเหลียวมองใครเลยจะรู้
ก็แค่ผักบุ้งที่ลอยฟ้า เพียงชั่วคราว สุดท้ายชีวิตคล้ายดาวต้องตกลงดิน
(พ่ายแพ้ซึ่งแรงดึงดูด) (พ่ายแพ้ซึ่งความเป็นจริง)
ไฟสีแดงลุกโชนบนกระทะ ดั่งไฟการแสดงสาดแสงมาปะทะ
ถูกหั่นถูกผัดปรุงรสกะระยะ เพื่อจะโยนขึ้นฟ้าใครสูงคือชนะ
ผู้คนโอชะปรบมือเกรียวกราว อิ่มท้องอิ่มตาแหงนหน้ามองดุจดาว
แต่สิ่งใดขึ้นฟ้าย่อมหล่นร่วงกราว เมื่อสิ้นเสียงปรบมือก็แค่อาหารหวานคาว
ไม่ยืนยาวหรืออนันตกาล ลอยฟ้าแค่ชั่วคราวดิ่งอีกฟากอาคาร
หลังจบการแสดงก่อนจะเริ่มรับประทาน ผักบุ้งแค่อยากขอบคุณคนรอรับฉันลงจาน
( * )
เกิดมาจากดิน กลับไปสู่ดิน เพียงผักบุ้งลอยฟ้าหาได้มีปีกบิน
เกิดมาจากน้ำจากสายธารา เพียงผักบุ้งลอยฟ้าหาใช่ดวงดารา
เกิดมาจากโคลนถูกเด็ดจากแอ่ง ยินดีที่ได้มีค่าได้รับรสปรุงแต่ง
เกิดมาจากพื้น งอกจากบาดาล ในวันที่ลอยฟ้าได้โปรดรับฉันลงจาน
รัก ยัง ไม่ห่างหาย